Dag 8: 21 juni, Tromsø -> Dverberg ( Vesterälen)

Vanmorgen ons onderkomen in Tromsö verlaten richting de eerste Ferry. Deze brengt ons naar Botnhamn. Om zeker te weten dat we mee kunnen ruim op tijd aanwezig. In 45 minuten brengt hij ons naar de overkant. Planning is om de volgende Ferry naar Andenes om 15:00 uur te nemen. Deze Ferry gaat maar 3 keer per dag dus ook hier op tijd aanwezig zijn om mee te kunnen.

Maar nog tijd genoeg om de omgeving te verkennen. De panoramische route langs de kust gereden en genoten van het ruige landschap (zie ook video) In deze tijd van het jaar is het nog relatief rustig, hoewel er nu al aardig wat campers rijden. Ik vraag me af hoe dat in de zomer is op die smalle bergwegen en tunnels waar je elkaar nauwelijks kan passeren. 

 

Een uur van te voren aanwezig leek ons voldoende om zeker te zijn van een plek op de Ferry die ons naar Andenes brengt. Tot onze grote verbazing bleken alle 6 de oprij banen al gevuld te zijn. Een beetje brutaal toch nog achter aangesloten. Dit bracht nogal wat onrust mee, vooral bij mij. Stel je voor: je staat met de kont van je auto op een rijbaan ( lees: je staat in de weg). Bij (belanghebbende) van gebruikers van die rijbaan ontstond ergernis. Wij moesten daar weg want we blokkeerde de weg, volgens een meneer. Mijn morele kompas slaat gelijk aan en ik wil geen regels overtreden en ik wil al helemaal geen boze meneer aan mijn autoraampje of dat überhaupt iemand last van ons heeft. Frits zat rustig zijn boterhammetje met kaas te eten en was zeker niet van plan zijn plekje op te geven. Maar goed, het werd ons wel steeds duidelijker dat wij niet met deze Ferry meegingen. Plan B moest bedacht worden. Veel keus hadden we niet; we moesten naar de overkant en er ging nog maar 1 ferry, om 19:00 uur. Plan: blijven wachten in de rij, aansluiten naar voren als de auto’s in de rij de ferry opgaan en wachten tot 19:00 uur ( 4 uur wachten dus maar we wilden geen risico nemen weer geen plek te hebben). Balen maar accepteren. De auto’s voor ons reden de Ferry op en wij ondergingen ons lot. Maar… het lot was ons goed gezind. Opeens kwam daar een medewerker van de Ferry, nam een foto van ons kenteken ( nodig voor de Ferry-pas) en vroeg ons op te rijden.
WE ZATEN TOCH OP DE FERRY!!

De overtocht van anderhalf uur voelde als een triomf. Ik kon bijna niet geloven dat we gewoon uit de (niet) rij gepikt werden en mee mochten. Oh ja, en natuurlijk Frits dankbaar dat hij voet bij stuk hield en niet toegaf aan mijn onrust door ons plekje te verlaten. 
 

In Dverberg staat ons volgende huisje. Na een kennismaking met onze gastheer spullen uitgepakt en voorpret hebben voor de dag van morgen! Op Walvis Safari! 
 

Tot morgen!