Dag 23 - 17 april - Oost Bali

Na een goed ontbijt vandaag op weg om het oosten van Bali te ontdekken. Laatste stop van de dag is in Amed. We hebben gelezen dat je hier vanaf het strand kan snorkelen, onze chauffeur weet een mooie plek hiervoor.

We rijden over weggetjes met prachtige uitzichten. Het jonge groen van de rijstvelden strekt zich uit tegen de bergen aan en lijkt oneindig. Onderweg stoppen we nog op twee plekken. De eerste plek is bij de Tirta Gangga, het waterpaleis. Van oorsprong een paleis voor de Koninklijke familie van Karangasem, nu een hotel. De waterpartijen, fonteinen en de stenen beelden zijn mooi en rustgevend. Denk wel de toeristen dan even weg. Toen wij aankwamen was het nog niet zo druk en hadden we de rust om nog even te genieten en deze foto’s te maken.

De tweede stop is bij Pura Lempuyang. Onze chauffeur waarschuwde ons al dat het wel eens heel druk zou kunnen zijn. De reden hiervoor is niet dat men de tempel zo graag wil zien maar dat je hier bij de “gate of heaven” een instagram waardige foto kan maken. De chauffeur vertelde dat hij wel eens gasten mee heeft gehad die 3 uur hebben moeten wachten. 
Tegenwoordig gaat er een shuttle bus naar boven en loop je alleen de laatste steile klim omhoog naar de tempel. Voor de komst van deze bus waren het 1700 treden die je moest beklimmen, het was er toen vast nog niet zo druk.

Ik merk dat ik een beetje in de war raak van dit bezoek. De tempel zelf is zo mooi en met de wetenschap dat de Balinese hindoeïstische bevolking hier heen gaat om te bidden en dit één van de belangrijkste tempels is verwacht je sereniteit. Je mag de tempel niet betreden zonder sarong, blote schouders en rug is niet toegestaan, er wordt je gevraagd of je op het moment menstrueert, is dit het geval dan mag je niet de tempel in, bij betreden tempel moet je eerst met “ holy water” besprenkeld worden. Voor mij allemaal belangrijke zaken om mij aan te houden vanuit het respect naar het geloof en de cultuur. 

En dan sta je in de tempel en zie je mensen, heel veel mensen, die staan te wachten op het moment dat ze die ene instagram waardige foto kunnen laten maken. Bij binnenkomst krijg je een nummer. Als jouw nummer wordt afgeroepen ben je aan de beurt. Even voor het idee; wij hadden nummer 306. Op het moment dat we er waren werd nummer 145 omgeroepen. 
 

Voor de Balinezen zijn het inkomsten die ze echt niet kunnen missen. Ik zie deze noodzaak. Persoonlijk doet het mij wel pijn dat zij hiervoor een religieuze, serene plek voor af moeten staan. En heb ik als toerist een ongemakkelijke plaatsvervangende schaamte. 
 

Tijd om af te koelen😅 door naar Amed. Onze chauffeur had niks teveel gezegd. Hij heeft ons naar een prachtig plekje gebracht waar we zo vanaf het strand het water in konden lopen om te snorkelen. Na zo’n 10 meter zagen we de eerste vissen en het koraal. Hoe verder we zwommen hoe mooier het werd.  Na twee uurtjes te hebben gesnorkeld was het tijd om terug te rijden.

Onderweg trekt het Balinese leven aan je voorbij en eigenlijk gaat er geen dag voorbij dat je iets ceremonieels tegenkomt. Vandaag was het een crematie. Een stoet mooi aangeklede mensen met voorin de stoet mensen in oranje die muziek maken. Op weg naar de rivier om, na de crematie, het stof van zich af te wassen. Ook een crematie op Bali is doordrenkt van rituelen en (bij) geloof waar men op een plezierige manier heel serieus mee omgaat.