Dag 3 - San Francisco

Vandaag te voet de stad verder ontdekt. Altijd een mooie manier om op deze manier een stad te verkennen. We zijn vanuit het hotel richting Haight gelopen,  een wijk met prachtige  Victoriaanse huizen.

Wandelend door de wijk, camera op de buik ;) passeerde ons een dame die ons wees op een huis aan de linkerzijde. “ that house is used in many movie’s” wist ze ons te vertellen. Klik, ook daar natuurlijk een foto van gemaakt.

Vanuit upper-Haight doorgelopen naar Ashbury, een hippe flower power wijk. Hoogtepunt was de supermarkt “ Gus” . De groente en het fruit was zo vers en zo mooi uitgestald dat je spontaan zin kreeg om alleen nog maar groente en fruit te eten. Bij het zien van de prijzen verging dat gevoel echter direct weer.

San Francisco is duur! Dit hadden wij niet verwacht. De gem. prijzen liggen hoger dan in Nederland. Voor een simpel broodje bij de bakker met een kop koffie/drinken ben je al snel 10 euro pp kwijt. 

Volgende stop was Alamo Square Park. Vanaf de top heb je een prachtig uitzicht over de stad en de baai. Aan de voet van het park zie je de painted ladies.

In de Amerikaanse architectuur is er sprake van painted ladies wanneer huizen in victoriaanse en edwardiaanse stijl in drie of meer kleuren geverfd zijn, waardoor de details beter tot hun recht komen.

Na een beetje uitgerust te zijn in het park door naar Lombard street. Een enorme klim! De straat is zo steil dat je nog net niet achterover valt. Maar dan aan de top het stukje Lombard street waar we voor kwamen.

De straat staat bekend als de meest bochtige straat van de wereld, hoewel dit slechts een klein stukje van de gehele straat betreft. Het stukje is slechts één huizenblok lang, maar telt acht scherpe haarspeldbochten, aldus Wikipedia. Die haarspeldbochten zijn wat overdreven.......

Omdat ik in mijn hoofd had een wijntje te willen drinken aan het water besloten we via een omweg naar Chinatown te lopen. Een terras aan het water was echter niet te vinden, ja 1 maar daar was de prijs van een glaasje wijn 12 euro! Inmiddels was de omweg een uur geworden. Hongerig en moe aangekomen in Chinatown en bij een moeilijk verstaanbare Amerikaanse Chinees garnalen dumplings met noodles gegeten. Bijzonder om te zien dat in zo’n wijk de Chinese cultuur zo voelbaar en zichtbaar is. Eten is functioneel, de entourage doet er verder niet zo toe. Maar.... nog steeds geen wijntje...

Het laatste stuk naar het hotel terug gelopen, op pure wilskracht ;). Het doel.... wijn! Voorgaande avond hadden we een biertje gedronken bij een leuk tentje in de buurt van het hotel, daar maar weer naar toe dus. We kwamen aanlopen en zagen nog 1 leeg tafeltje buiten. Die is van ons! Rugzak af en laat maar komen die wijn. Het feit dat de jongen die naast ons zat vreselijk met zijn ogen zat te draaien naar zijn gesprekspartner had bij ons een lichtje moeten gaan laten branden. Na een paar minuten werden de rollende ogen ons duidelijk toen de serveerster met 2 mensen aankwam lopen voor wie het tafeltje blijkbaar bestemd was en zij ons verwees naar de eindeloos lange rij met wachtende mensen.

Ons welverdiende wijntje kregen we uiteindelijk bij een Italiaan. 2 glaasjes wijn voor 20 euro. We hebben van iedere slok genoten....