Dag 6 - Sequoia National Park - met ons hoofd in de wolken

De ochtend begon met een heerlijk zonnetje. Rugzakken inpakken en op weg naar Sequoia National Park. Na zo’n anderhalf uur rijden passeerden we de ingang van het park. Met zo’n 15 graden en een lekker zonnetje genoten we van onze rit door het park. Na talloze haarspeldbochten klommen we op naar 6000 feet ( 1800 meter) en met iedere 1000 feet die we klommen daalde de temperatuur met een paar graden en verruilde de zon zich voor een dik pak mist en kou. Aangekomen in het Giant Forrest waar de General Sherman Tree staat gaf de temperatuurmeter 1 graad celsius aan. Trui dus weer aan, jas weer aan en aan de wandel.

In het Giant Forrest kennis mogen maken met de mooie, machtige en imposante Sequoia’s. Niet alleen een hele mooie boom maar ook een mooi verhaal. Evolutionair heeft deze boom zoveel strategieën ontwikkelt dat zo’n boom wel 3000 jaar oud kan worden. Hij staat in een omgeving waar veel bosbranden voorkomen en juist die omgeving heeft ervoor gezorgd dat de boom aanpassingen heeft ontwikkelt om te kunnen blijven bestaan. De hitte zorgt ervoor dat de zaden ontspringen van de boom. Na een bosbrand is de grond zeer rijk aan voedingsstoffen. Van de miljoenen zaden zullen slechts een aantal boom worden. Het vuur zorgt ervoor dat heel veel andere soorten doodgaan en zo is er voldoende zonlicht, water en voeding om te groeien voor de Sequoia. De sequoia overleeft een brand door zijn afweermechanismen. De Sequoia of mammoetsboom heeft een zeer dikke bast en een hoge kruin, zodat bij een bosbrand het vuur de belangrijkste delen niet kan aantasten. De bast bevat ook een hoge concentratie tannine, hiermee beschermt hij zich tegen houtrot en insecten. Heel veel bomen in het park hebben brandschade maar overleven dit vrijwel allemaal. Voorheen probeerde men bosbranden uit alle macht onder controle te krijgen. Nu laat men een brand gecontroleerd uitbranden omdat ze weten dat een Sequoia een brand nodig heeft om te overleven.

De eerste boom die wij in het park op gingen zoeken was de General Sherman Tree. Met zijn hoogte van ruim 83 meter, een omtrek van 31 meter een boom die je niet kan missen. Wij wel.....

Als je dit leest stel je dan eens voor dat je in een bos loopt waar de mist zo dicht is dat je nog geen 50 meter vooruit kan kijken. Je volgt een pad en loopt langs het uitkijkpunt waar je die ene hele grote dikke boom kan zien waar je voor komt, het enige wat je ziet is schaduwen en contrasten. Gedesoriënteerd hadden we na een klein half uur in de gaten dat we de boom gemist moeten hebben, dus terug gewandeld. En ja hoor, daar vonden we een bord met een pijl naar de Sherman Tree. We hadden hem gevonden, een dikke grote boom. Fijn ook dat er zo weinig mensen stonden want dan kan je zo lekker foto’s maken;). Zo! Die hebben we gezien, kunnen we onze tocht met onze hoofden in de wolken vervolgen.

Onze camera spullen inpakkend zien we een heel klein stukje verder allemaal mensen staan. Wat zien ze daar? De General Sherman Tree. Hadden we hem toch nog bijna geMIST.

Door naar Kings Canyon waar de General Grant Tree staat. De breedste sequoia die er bestaat. 1700 jaar oud! Omringd door andere indrukwekkende reuzen in dit mystieke woud vol mist voelen wij ons nietig en nederig. Deze bomen hebben al zoveel overleefd en meegemaakt! Deze bomen bewijzen dat de natuur wel een weg weet te vinden om te overleven, zolang wij mensen ons er maar niet mee bemoeien.